از مهر خود انسان را آفرید

به عشق ،دلش را با طراوت نمود و با امید زتده نگهش داشت

لبخند هر صبح مهر خورشید بر خانه ی دلش را نوید به سر زندگی و پویایی

 و سکوت شب را مژده بر اتمام سختی ها و رسیدن آرامش قرار داد ...

در آواز گنجشکان نغمه ی زندگی

و در نوای بلبل شور عشق را طنین انداز جانها نمود ...

پرواز کبوتران در آسمان آبی را شوقی برای پرواز دل خسته

و پهنه ی افق را وسعت قلمروی عشق نمود

گذر آب را نشانی بر رهگذر بودن انسان و عشق و تلاش رود برای رسیدن به دریا را

 نمونه ایی از اهداف والای انسانیت بر شمرد ...

پیچش نسیم در لابه لای سبزه زار ها را رقص دلنشین زندگی

و برگ ریزان پاییزی را بی ثباتی دنیا بر بومی ماندگار بر ذهنهای بیدار نقاشی کرد

در تمام نعمتها و زیبایی های خلق نموده انسان را تنهایی یافت

که تکمیل کننده ی وجودش عشقی فراتر از دنیا و مادیات آن بود ...

از جنس خودش همدمی از مهر و عشق را برایش آفرید

که لحظات تنهاییش را پر کند غم را از دلش بزداید

و در کوران حوادث پشتیبان و تکیه گاهش باشد

 با دستان گرم خودش محبت خدایی را به جان خسته اش هدیه دهد

 و در فروغ چشمانش برق امید و امیدواری

را بر روح مضطربش آرامشی از جان ببخشد ...

همدمی که دست در دست او فراز و نشیب های زندگی را پشت سر گذارد

و به نقطه ی اوج انسانیت که رسیدن به معبود جانهاست برسد ...

مهر خدا را در مهر او بیابد و سختی های زندگی را در لبخند او محو وجود نماید ...

در بارش ابرهای دلتنگی چتری باشد بر روی دل پر خروشش

و دستی برای پاک نمودن گونه های خسته و تکیده اش ....

در مه حوادث راهنمای فرمان زندگیش در گذر از دره ها باشد

و در غبار ابهامات و توهمات زندگی شوینده ی چشمهایش

 از سوزش بی امان غبار ها باشد ...

همدمی که برای عبور از دره های زندگی پلی ارتباطی ایجاد کند

بر دشت قلب رو به سوی خدا و

 در اوج نا امیدی کلام نوید بخش خالق هستی را آرامش جان قرار دهد ...

همدمی که تبلوری از عشق و مهر خداست ....

همدمی که در دستان گرمش می توان انجماد تنهایی را ذوب کرد

و غرق در شادی چشم هایش شد سختی های مسیر زندگی را فراموش کرد ...

همدمی که بهترین زینت است برای انسان

که خداوند او را تکمیل کننده ی وجود

و پیامبرش او را کامل کننده ی ایمان بر شمرد ....

انتخابش اتخاب شیوه ی زندگیست

 او بال پرواز توست

با او می توانی در مسیر پویایی و سر زندگی حرکت کرده

و به اوج قله های انسانیت پر بگشایی

یا در زوالی لز فراموشی ها و نخوت فرو رفته

 روزگار را بر باد داده جوانی را از دست داده

و دنیایت را ویران و آخرتت را سوزان نمایی ...

همدمت تکمیل کننده ی وجودتو

 جهت دهنده ی زندگی و بال پرواز توست ...

 در انتخاب نیمه ی دیگر وجودت نگرشی عمیق به راهنمای عقل

 نه احساس تنها داشته باش

که همدم و همراه زندگی می تواند تبلوری از عشق خدا باشد

یا شیطانی گردد از جنس آدمیان .....